Καληνύχτα

Καλημέρα

Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις

Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις

Να μην τις παίρνει ο άνεμος.

Μανόλης Αναγνωστάκης

Καληνύχτα

Alone but not lonely

Alone but not lonely by Brett_G

Ο ΛΥΚΟΣ (Μεταξύ Σινᾶ καί Αἰλείμ)

Πᾶμε νά δοῦμε, ρέ παιδιά, τό λύκο -

Ποιό λύκο ρέ βλαμμένε λένε οἱ σύντροφοι,

ὁ μόνος κάπως λύκος πού ἀπόμεινε διάγει τίς ἡμέρες του στήν

                  πρωτεύουσα νομοῦ

πίσω ἀπ' τό συρματόπλεγμα πίσω ἀπ' τόν προβολέα

τρώει καί κοιμᾶται τρώει καί παχαίνει τρώει καί δυστυχεῖ

δυό τσιγάρα ἀπ' τό Βελούχι

Ὁ λύκος θέλει νά πέσει χιόνι, θέλει νά κρυφτοῦν τά πρόβατα

 - θέλει νά ἔρθει νά πεινάσει

ο λύκος θέλει τό κυνήγι

ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΡΚΙΔΗΣ

Ο ΛΥΚΟΣ (Μεταξύ Σινᾶ καί Αἰλείμ)

Καλημέρα

Φλόγα

Να τον αγαπάς τον εαυτό σου

Ο καθένας με την ομπρέλα του.

Ο καθένας με την ομπρέλα του.

Όμως εγώ

δεν μπορώ

χωρίς

τη βροχή σου.

Μάριος Μαρκίδης

Καλημέρα

Καληνύχτα

Βιβλία

Καλημέρα

“I felt once more how simple

“I felt once more how simple and frugal a thing is happiness: a glass of wine, a roast chestnut, a wretched little brazier, the sound of the sea. Nothing else. 

 Nikos Kazantzakis

Δεν μπορείς να βρεις γαλήνη αποφεύγοντας τη ζωή

Δεν μπορείς να βρεις γαλήνη αποφεύγοντας τη ζωή.

Virginia Woolf

Καληνύχτα

Οι άντρες που τα καταφέρνουν καλύτερα με τις γυναίκες

Οι άντρες που τα καταφέρνουν καλύτερα με τις γυναίκες 
είναι οι ίδιοι που 

τα καταφέρνουν θαυμάσια και χωρίς αυτές. 

 Christoph Lichtenberg

Καλημέρα

Το σκάκι

Ἔλα νὰ παίξουμε...

Θὰ σοῦ χαρίσω τὴ βασίλισσά μου

Ἦταν γιὰ μένα μιὰ φορὰ ἡ ἀγαπημένη

Τώρα δὲν ἔχω πιὰ ἀγαπημένη

Θὰ σοῦ χαρίσω τοὺς πύργους μου

Τώρα πιὰ δὲν πυροβολῶ τοὺς φίλους μου

Ἔχουν πεθάνει ἀπὸ καιρὸ

πρὶν ἀπὸ μένα

Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω

Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω

Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω

ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει

δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη

γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου

μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ

ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις

Ἔλα νὰ παίξουμε...

Ὁ βασιλιὰς αὐτὸς δὲν ἤτανε ποτὲ δικός μου

Κι ὕστερα τόσους στρατιῶτες τί τοὺς θέλω!

Τραβᾶνε μπρὸς σκυφτοὶ δίχως κἂν ὄνειρα

Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω

Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω

Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω

ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει

δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη

γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου

μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ

ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις

Ἔλα νὰ παίξουμε...

Κι αὐτὴ δὲν ἔχει τέλος ἡ παρτίδα...


Το Σκάκι, Μανόλης Αναγνωστάκης

Καληνύχτα