Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Ο δικός μου ο έρωτας.



Ο δικός μου ο έρωτας
ιδρώνει κάτω από σεντόνια σκόνης,
αναζητά φωνή σε λαρύγγια δαιμόνων,
λιποθυμά ανήμπορος μπροστά σε κάθε όνειρο που τον μίσησε.

Ο δικός μου ο έρωτας
παραπατάει σε στενά δρομάκια επιθυμιών,
φοβάται να μπουσουλήσει σε λεωφόρους υποσχέσεων,
κατρακυλά με ορμή στης ηδονής την κάθε κατηφόρα.

Ο δικός μου ο έρωτας
είναι πέλμα τεντωμένο πάνω σε νάρκη
πληγώνεται με τα μαχαίρια του κορμιού του
κι όλο παλεύει να νικήσει το είδωλό του στον καθρέπτη.

Βρίσκει σε κάθε δύση ένα ματωμένο σύννεφο να προσευχηθεί,
ξεδιψά από τις πληγές διάτρητων λέξεων,
τρέφεται από την αύρα της άναρχης σάρκας του,
λαγοκοιμάται στις υγρές αναμνήσεις.

Ο δικός μου ο έρωτας
είναι no name, για να γίνεται ευκολότερα ένα με την κόλαση.

Κάποιοι άλλοι έρωτες
έχουν ανάγκη από ημερομηνία και ονοματεπώνυμο,
από χαμόγελα επ’ αμοιβή
ως αποδεικτικό στοιχείο ύπαρξης.

Τραγικό….

(Ποίηση της Ελενας Β. -  Αναδημοσίευση με τη σύμφωνη γνώμη της)

7 σχόλια: