Εκεί θα με βρεις κάποια βράδια
σε ένα σχοινί τεντωμένο
να σμίγω με των λύκων τις αγέλες
να ρίχνω δυο φτερά αποδημίας στην πλάτη μου
να κυλά ένα ποτάμι στην ραχοκοκαλιά μου
να κολυμπούν στις παλάμες μου χιλιάδες ψάρια
να φωλιάζουν στην ανάσα μου πουλιά μπλε
σε ένα σχοινί τεντωμένο
να σμίγω με των λύκων τις αγέλες
να ρίχνω δυο φτερά αποδημίας στην πλάτη μου
να κυλά ένα ποτάμι στην ραχοκοκαλιά μου
να κολυμπούν στις παλάμες μου χιλιάδες ψάρια
να φωλιάζουν στην ανάσα μου πουλιά μπλε
απαστράπτοντα εκεί θα με βρεις κάποια βράδια
σε μια μέθη αποσιωπητικών
σε μια μέθη αποσιωπητικών
να φιλώ άπληστα τα στήθη της μάνας μου
να λύνω τους κάβους μου στο γαλάζιο της φόρεμα
να ταξιδεύω στην μεγάλη της φλέβα
να καταπίνω λαίμαργα τα αρμυρά της χάδια
να ξεχειλίζουν οι ρίζες μου από κρουνούς αγάπης
εγώ
και τα βράδια που ξέχασα…
Βίκυ Δερμάνη
Από τη συλλογή Πάνε Χρόνια που σαν Αγρίμι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου