«Ενάντιος Έρωτας»

Εκείνο το καλοκαίρι δεν έλεγε να ‘ρθει. κάτι σαν οργασμός που όλο αναβάλλεται μες στη νύχτα. Η γάτα γέννησε δίπλα στ’ αυτί μου έτσι όπως ξαπλωμένη ατένιζα το μέλλον στο ταβάνι. Τα μωρά της και οι φαντασιώσεις μου έσταζαν αίμα. Έβλεπα τον έρωτα σαν μεγάλη αγριότητα: ένα γδαρμένο ζώο και κρεμόταν απ’ το τσιγκέλι. Ο πόνος κι η ηδονή του, όλα αναίτια. Το μέλλον βαστιέται από άλλα κι όχι από κει που δίνουμε τη ζωή μας όλη. Για τους Κινέζους το μέλλον βρίσκεται πίσω μας. Όπως όταν ταξιδεύεις και κάθεσαι πλάτη πλάτη με τον οδηγό. Τότε το παρελθόν, ο δρόμος που διάνυσες είναι το μόνο που έχεις μπροστά σου. Και δε θα δούμε ποτέ τον οδηγό. Ποτέ δε θα ‘μαστε πλάι στη ζωή ή μαζί της. Η πλάτη της μόνο θα μας ζεσταίνει την πλάτη για λίγο, όσο να φτάσουμε.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, «Ενάντιος Έρωτας»

(από τη συλλογή “Ποιήματα 1978-1985', εκδ. Καστανιώτη).