Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Hide and Seek (2005)

Ο κύριος και ίσως μοναδικός λόγος που επέλεξα να δω το Hide and Seek (2005) ήταν η παρουσία στην ταινία του Robert De Niro ενός ηθοποιού με τεράστιο ταλέντο που όμως τα τελευταία χρόνια στην καριέρα του κάνει εντελώς αποτυχημένες επιλογές ταινιών. Το φιλμ είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ στο στυλ της Έκτης Αίσθησης δηλαδή με τον σκηνοθέτη να προσπαθεί να ξεγελάσει τον θεατή και με ανατροπές στο σενάριο κάτι που δεν είναι πάντοτε τόσο εύκολο να συμβεί. Και όταν ο σκηνοθέτης επιλέγει να το κάνει γνωρίζει πως ρισκάρει είτε την επιτυχία και η ταινία του να ξεχωρίσει και να μείνει στο μυαλό του θεατή είτε την αποτυχία και να χαρακτηριστεί μετριότητα.





O De Niro πρωταγωνιστή στην ταινία στο ρόλο ενός χήρου πατέρα ο οποίος αναλαμβάνει να βοηθήσει την μικρή του κόρη (που ερμηνεύει η Dakota Fanning) να ξεπεράσει την αυτοκτονία της μητέρας της. Μετακομίζουν σε ένα νέο σπίτι στην εξοχή και εκεί η μικρή θα αρχίσει να κάνει παρέα και να παρηγορείται από τον φανταστικό της φίλο τον Τσάρλυ που βλέπει μόνο η ίδια με αποτέλεσμα σιγά σιγά οι μεγαλύτεροι της να ανησυχούν για το μυαλό της. Τα πράγματα όμως θα πάρουν αναπάντεχη τροπή όταν ο Τσάρλυ θα αποδειχτεί πραγματικός αλλά με έναν τρόπο που κανένας δεν περιμένει και υποπτεύεται. Στο τέλος η μικρή Έμιλη θα πρέπει να παλέψει για τη ζωή της και να μάθει την αλήθεια για τον πραγματικό τρόπο που πέθανε η μητέρα της. Οτιδήποτε περισσότερο γράψω αν και θα βοηθήσει την κριτική ταυτόχρονα θα αποκαλύψει και τη μεγάλη αποκάλυψη ανατροπή της ταινίας οπότε δε θα γράψω κάτι παραπάνω.



Στον κόσμο των ηθοποιών υπάρχει ένα γνωμικό που λέει ότι είναι κακή επιλογή να παίζεις σε ταινία με συμπρωταγωνιστή ζωάκι ή παιδάκι γιατί ότι ερμηνεία και να δώσεις χάνεται και περνάει απαρατήρητη από το κοινό που κρατάει στη μνήμη του μόνο το ρόλο του ζώου ή του παιδιού. Εδώ έχει απόλυτη εφαρμογή ο κανόνας καθώς ολόκληρος Ντε Νίρο χάνεται και στο τέλος σου μένει η καταπληκτική ερμηνεία της ταλαντούχας μικρής Dakota. Και κάπου εδώ δυστυχώς σταματούν και τα καλά λόγια για την ταινία που προσπαθεί υπερβολικά να φανεί έξυπνη και τρομακτική χωρίς να έχει και πολύ μεγάλη επιτυχία σε κανένα από τα δυο. Η τρομερή ανατροπή φαίνεται από νωρίς αρκεί να είσαι παρατηρητικός και να ερμηνεύεις τα σημάδια που αφήνει ο σκηνοθέτης για να σε μπερδέψει και το κλισέ μακροσκελές φινάλε στο οποίο η ταινία μετατρέπεται σε κυνηγητό χαλάει το αρκετά καλό πρώτο μισό της που αν και αργό και γεμάτο με πράγματα που έχουμε δει σε παρόμοιες ταινίες παρ όλα αυτά σου κρατάει το ενδιαφέρον. Δεν είναι κακή ταινία αλλά δεν είναι και κάτι το εξαιρετικό και ο De Niro δείχνει ακόμη μια φορά να μη μπορεί να εκμεταλλευτεί το πλούσιο ταλέντο του.

5/10 Μέτρια



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου