Ζωγραφίζομαι

Ζωγραφίζομαι
όπως στον ύπνο οι σκιές,
όπως η πρώτη ανάσα 

στους μωρουδίσιους πνεύμονες,
στα πατώματα της σκέψης
στις χαραμάδες της ανάγκης,
στον αντίλαλο του πόνου

σε όσα διατάξανε το φως σου να σωπάσει,
μέχρι να τελειώσει το μελάνι απ’ τα βλέμμα μου,
μέχρι να πάψουν να γεννάνε οι ανάσες μου χρώμα,
μέχρι να μεταμορφωθώ σε ένα σου χαμόγελο…

(Δανεισμένο από το αερικό του δάσους μου )